Fiordland á kayak

Jæja, þá er það nýjasta ferðasagan.

Við lögðum af stað héðan frá Christchurch eftir kennsluna síðasta þriðjudag en komum reyndar við í hádegismat og kvöddum Sirrý og Bjartmar sem voru að leggja af stað í ferðalag um norður eyjuna áður en þau fara heim. Við borðuðum á kaffihúsi sem heitir Picasso cafe (minnir mig) en þar voru sætin öll klósett ;)

Við brunuðum svo í suðvestur og komum til Te Anau eftir ca 9 klst keyrslu. Í Te Anau gistum við á dádýrabúi og komumst að því um nóttina að þessi dýr baula ótrúlega hátt! Við vöknuðum á miðvikudagsmorgunin rétt fyrir klukkan sex og brunuðum í vesturátt til Milford Sound. Við eyddum deginum þar á kayak í hóp með leiðsögumanni og 6 öðrum. Við fengum frábært veður og töldum okkur bara ótrúlega heppin þar sem það rignir 3 daga af 4 í Fiordland meiri hlutann af árinu!

Við gistum svo aftur á dádýrabúinu og létum gólin í dýrunum svæfa okkur.

Á fimmtudeginum vöknuðum við svo klukkan hálf sex og lögðum af stað inn í bæinn í Te Anau. Við skildum bílinn eftir á sérstöku bílastæði þar sem fylgst var með honum (fólkið sem bar ábyrgð á þessu bílastæði bjó á því og stofugluginn þeirra vísaði út á stæðið!) Við vorum síðan sótt þangað af leiðsögumanninum okkar og sóttum restina af hópnum okkar með henni. Við keyrðum svo öll saman til Manapouri þar sem við lögðum af stað í bátsferð yfir Manapouri vatnið sem var um klukkustund á lengd. Frá Manapouri vatninu liggja tvö stór rör og í gegnum þau bunar vatn þaðan yfir í Doubtful Sound fjörðinn. Með þessu vatni er búin til orka en 90% hennar er notuð til að skaffa álveri rétt hjá orku. Restin fer svo til almennings. Fyrra rörið og virkjunin voru byggð á sjöunda áratugnum og eins og gefur að skilja eru mjög skiptar skoðanir á þessu hér á landi (sérstaklega þar sem meiri hluti orkunnar fer í álverið). Seinna rörið var svo sett upp árið 2002.

Vegna þessa flæðis frá vatninu yfir í Doubtful Sound er ansi þykkt lag af fersku vatni sem liggur ofan á saltvatninu þar og gerir vatnið ískalt.

Eftir bátsferðina yfir Lake Manapouri vorum við svo flutt í lítilli rútu yfir hæðina og yfir í Doubtful Sound. Við skelltum dótinu okkar í kayakanna, skiptum yfir í blautbúninga og lögðum af stað í seinni kayakferðina okkar. Við rérum í um 5 - 6 klukkustundir fyrri daginn og gistum í tjöldum um nóttina. Sandflugurnar tóku vel á móti okkur hér eins og í Abel Tasman en við töldum okkur vera ansi vel undirbúin núna þar sem við vorum með skordýravörn með okkur. Við mökuðum henni vel á ökkla, handleggi og hálsinn og vorum frekar ánægð með okkur. Það fór nú ekki betur en svo að þegar við skiptum úr blautbúningunum yfir í venjulegu fötin um kvöldin (sem tók örfáar mínútur) réðust þær allsvakalega á okkur og náðu að þekja mann ansi vel með bitum á kroppnum og aðeins á andlitinu. Kláðastríðið byrjaði svo aftur um nóttina.

Seinni daginn rérum við áfram um Doubtful Sound og á enduðum svo aftur þar sem við byrjuðum daginn áður. Veðrið lék við okkur eins og í Milford Sound og við sáum ekki einn regndropa sem þykir stórmerkilegt. Landslagið þarna í Fiordland er hreint út sagt ótrúlegt og við setjum inn nokkrar myndir til að þið fáði einhverja hugmynd um það hversu stórfengleg fjöllin eru. Við rákumst á mörgæsir, seli, fiska sem stukku uppúr vatninu og fullt af fallegum fuglum.

Í lok seinni dagsins í Doubtful Sound fórum við svo sömu leið til baka með rútunni og bátnum og náðum í bílinn okkar í Te Anau. Þaðan brunuðum við yfir í Queenstown þar sem við gistum um nóttina.

Morguninn eftir vöknuðum við snemma og Einar dreif sig í golf á einum besta golfvellinum hér á Nýja Sjálandi. Ég tók hlutverk mitt sem golfekkja mjög alvarlega og byrjaði á því að keyra inn í bæinn og ná mér í stóran Starbucks bolla. Eftir það fór ég í þvílíka dekur fótsnyrtingu á golfvallarsnyrtistofunni og endaði á kaffihúsi vallarins með hvítvínsglas, risastóran ostabakka og Vogue og beið mannsins míns eins og hinar kerlurnar! Frekar fyndin upplifun :)

Við keyrðum svo aftur til baka til Christchurch og sofnuðum sæl og glöð á laugardagskvöldinu. Það verður að viðurkennast að við sváfum aðeins lengur en til sex á sunnudagsmorguninn eftir þetta allt saman.

Ég kláraði rannsóknarvinnuna mína á sunnudaginn og á núna bara eftir að taka niðurstöðurnar aðeins saman. Eyddi síðan deginum í dag á sjúkrabílnum. Það er svo síðasti dagurinn minn á slysadeildinni á morgun en Einar keppist við að klára helstu vellina hér á þessum síðustu dögum.

Við erum annars farin að hlakka ansi mikið til að koma heim, við lendum 26. mars í Keflavík :)

Guðrún og Einar